مطالعه فراوانی، یافته های بالینی و روش های تشخیص آزمایشگاهی تریکومونیازیس در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان در جنوب شرقی ایران

چکیده زمینه و هدف: تریکومونیازیس بیماری تک یاخته ای دستگاه ادراری-تناسلی انسان می باشد، در زنان معمولا واژن و مجرای ادراری را گرفتار می کند، اما ممکن است دهانه رحم، غدد بارتولن، اسکن یا مثانه را نیز آلوده کند در مردان ارگانیسم اغلب در قسمت های انتهایی مجرای ادرار وجود دارد اما به ندرت غده پروستات، کیسه منی و اپیدیدیم را نیز درگیر می کند، هدف از انجام این تحقیق علاوه بر بررسی میزان شیوع و یافته های بالینی و مقایسه روش های تشخیصی نیز مد نظر بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی- مقطعی است که 400 نمونه واژینال با روش های لام مرطوب، پاپ اسمیر، کشت دیاموند از نظر تریکومونیازیس در چابهار در سال 2013 مورد آزمایش قرار گرفتند و یافته های بالینی تایید شده توسط متخصص زنان و زایمان در فرم اطلاعاتی بیماران ثبت شد. آنالیز نتایج بدست آمده با استفاده نرم افزار SPSS نسخه 18 و با محاسبه توزیع فراوانی، آزمون مجذورکای و t استیودنت به منظور تعیین رابطه معنی دارای بین متغیر ها باP value کمتر مساوی 05/0 انجام شد. یافته ها: در این مطالعه تعداد 39 مورد (9.75%) با روش کشت، تعداد 27 مورد (6.75%) با روش پاپ اسمیر و تعداد 25 مورد (6.25%) با روش لام مرطوب از نظر تریکومونیازیس مثبت گزارش شد. بین یافته های بالینی با ابتلابه عفونت در بیماران مورد بررسی ارتباط آماری معنی داری بدست نیامد (05/0P>) ولی بین نشانه های ذکر شده توسط مبتلایان ارتباط معنی داری با ابتلابه عفونت بدست آمد (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای این عفونت و بدون علامت بودن ناقلین بیماری و درمان بی رویه قبل از تشخیص قطعی آزمایشگاهی، پیشنهاد می گردد که روش کشت علاوه بر روش مرطوب به صورت روتین در آزمایشگاههای تشخیص طبی استفاده شود همچنین از نتایج آن در برنامه ریزی های بهداشتی می توان استفاده کرد.